مال اکلوژن دندان ها

مال اکلوژن دندان ها

مال اکلوژن به این معنی است که دندان ها به درستی تراز نشده اند.

علل

مال اکلوژن اغلب ارثی است. این بدان معناست که از طریق خانواده ها منتقل می شود. ممکن است در اثر تفاوت بین اندازه فک بالا و پایین یا بین فک و اندازه دندان ایجاد شود. این امر باعث ازدحام دندان یا الگوهای نیش غیر طبیعی می شود. شکل فک یا نقایص هنگام تولد مانند شکاف لب و کام نیز ممکن است از دلایل مال اکلوژن باشد.

دلایل دیگر عبارتند از:

عادات کودکی مانند مکیدن انگشت شست ، لرزش زبان ، استفاده از پستانک بیش از 3 سال و استفاده طولانی مدت از بطری

شیر خشک ، دندانهای از دست رفته ، دندانهای آسیب دیده یا دندانهای غیر طبیعی شکل

پر کردن دندان ، تاج ، لوازم دندانپزشکی ، نگهدارنده یا پرانتز نامناسب

شکستگی فک بعد از آسیب دیدگی شدید

تومورهای دهان و فک

دسته های مختلفی از مال اکلوژن وجود دارد:

مال اکلوژن کلاس 1 شایع ترین است. حالت دندان ها طبیعی است ولی کمی با هم فاصله دارند یا روی هم و نامنظم هستند.

مال اکلوژن کلاس 2 ، به نام retrognathism یا overbite ، هنگامی اتفاق می افتد که فک پایین کوچکی دارند در نتیجه باعث عقب رفتن فک پایین و جلو آمدن فک بالا می شود.

مال اکلوژن کلاس 3 افرادی که فک بالای کوچکی دارند که باعث عقب رفتن فک بالا و جلو آمدن فک پایین شده است.

علائم مال اکلوژن عبارتند از:

تراز غیر طبیعی دندانها

ظاهر غیر طبیعی صورت

مشکل یا ناراحتی هنگام گاز گرفتن یا جویدن

مشکلات گفتاری (نادر)

تنفس دهان (تنفس از طریق دهان بدون بستن لب)

ناتوانی در گاز زدن در غذا به درستی (نیش باز)

رفتار

تعداد معدودی از افراد دارای تراز کامل دندان هستند. با این حال ، بیشتر مشکلات جزئی هستند و نیازی به درمان ندارند.

مال اکلوژن شایع ترین دلیل مراجعه به متخصص ارتودنسی است.

هدف از درمان ، اصلاح موقعیت یابی دندان ها است. اصلاح مال اکلوژن متوسط ​​یا شدید می تواند:

بیشتر مشکلات مربوط به تراز دندان توسط متخصص ارتودنسی طی معاینه روتین کشف می شود.

شما ممکن است نیاز به اشعه X دندانپزشکی ،اشعه ایکس  سر و یا جمجمه ، و یا اشعه ایکس صورت برای تشخیص مشکل اغلب مشکلات دندان ها لازم است.

با مرتب کردن دندان ها تمیز کردن دندان ها و کاهش خطر پوسیدگی دندان و بیماری های پریودنتال ( لثه یا پریودنتیت ) را کاهش دهید

فشار بر روی دندان ها ، فک ها و ماهیچه ها را از بین ببرید. این خطر شکستن دندان را کاهش می دهد و ممکن است علائم اختلالات مفصل گیجگاهی فکی را کاهش دهد .

درمان ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بریس یا وسایل دیگر: نوارهای فلزی در اطراف بعضی از دندانها قرار می گیرند ، یا پیوندهای فلزی ، سرامیکی یا پلاستیکی به سطح دندان ها وصل می شوند. سیمها یا فنرها روی دندان قرار می گیرند. براکت (تراز) بدون سیم ممکن است در برخی افراد استفاده شود.

کشیدن  یک یا چند دندان: در صورت ازدحام بیش از حد دندان ها برای حل بخشی از مشکل ممکن است مورد نیاز باشد.

جراحی: تغییر شکل فک با  جراحی برای بلند تر یا کوتاه کردن فک در موارد نادر مورد نیاز است. برای تثبیت استخوان فک ممکن است از سیم ، صفحه یا پیچ استفاده شود.

برای تثبیت دندان های خود بعد از بریس به نگهدارنده احتیاج دارید.

پیشگیری

بسیاری از انواع مال اکلوژن قابل پیشگیری نیست. ممکن است لازم باشد عاداتی مانند مکیدن انگشت شست یا  زبان زدن به دندان های را کنترل کنید (با فشار دادن زبان به سمت بین دندانهای فوقانی و تحتانی). یافتن و درمان زودهنگام این مشکل باعث می شود نتایج سریع تر و موفقیت بیشتری حاصل شود.