شروع مراحل درمانی ارتودنسی :

حین معاینات کلینیکی تاریخچه ای از سوابق پزشکی و دندان پزشکی می گیرد از دندان ها قالب گیری به عمل می آورد و آن ها را با گچ دندان پزشکی می ریزد .این قالب های مطالعه علاوه بر اینکه روابط دندان ها را نشان می دهند  و در طرح درمان کمک کننده اند ماخذی نیز برای بررسی پیشرفت درمان اند .تهیه عکس های معمولی از صورت و دندان ها نیز یک رکورد و ثبت قبل از درمان است تا اینجای کار برای طی مراحل درمانی ارتودنسی لازم است . تعدادی رادیوگرافی نیز ممکن است برای پیشرفت مال اکولوژن(زمانی که دندان ها و فک بالا و پایین به صورت غیر طبیعی قرار می گیرند) نیاز باشد.

سپس بر اساس تشخیص پزشک از ارتودنسی ثابت یا متحرک استفاده می شود.

1-دستگاه متحرک:

دستگاه متحرک از سیم  و مواد پلاستیکی(اکریل) ساخته می شود و توسط بیمار در دهان گذاشته و برداشته می شود .

2-دستگاه ثابت:

دستگاه ثابت عبارتند از قطعاتی به نام براکت که مستقیما به دندان ها چسبانده می شوند و سیم در آن ها گذاشته می شود،این دستگاه ها کنترل بهتری بر حرکات دندانی دارند.

نتیجه مطلوب در طول مراحل درمان ارتودنسی  منوط به همکاری ،پذیرش و استفاده صحیح بیمار از آن و آموزش کامل از طرف دندانپزشک به بیمار است.

دوره درمانی بستگی به میزان ناهنجاری دارد و دندانپزشک مدت زمان لازم برای انجام درمان اولیه را به طور تقریبی تخمین می زند.

انتخاب دقیق یک دندان شیری برای کشیده شدن در کودکان ممکن است جهت هدایت رویش دندان دائمی لازم باشد.در این مواقع نیاز به کنترل بیمار در یک دوره زمانی است و گاها ممکن است از بعضی دستگاه های ارتودنسی شود .ولی کشیدن دندان دائمی بستگی به چگونگی وضعیت دندان ها میزان کمبود فضا و صورت بیمار دارد و در هر بیمار متفاوت است.اکثر درمان های ارتودنسی بهتر است در دختر بچه های قبل از 13 سالگی و در پسر بچه ها قبل از 15 سالگی انجام شود .بهترین سن جهت معاینه ی ارتودنسی هنگام رویش دندان های دائمی جلو است.